Egypt I. It's a men's world....

Salam alekum,

Vanuit Cairo even een mailtje richting Noord Europa eo. Na een kort verblijf in Hurghada snel plannen gemaakt om deze toeristische bouwput te verlaten. Ooit zal het vast een leuk plaatsje aan de mooie Rode Zee zijn geweest, maar met dollar/euro tekens in de ogen wordt er heel veel bijgebouwd. En ik durf me best af te vragen of we die bouwsels over 5000 jaar ook staan te bewonderen.

Op Downtown Cairo en het oude Islamitische deel van de stad na is de architecteur te vergelijken met een soort Legoland. Veel kleurloze familieblokhuizen groeien in de loop der tijd met een etage als een zoon 'het huis uit gaat'. Uit praktische overwegingen of als hint misschien wordt de volgende laag alvast voorbereid. Hierdoor lijkt geen enkel huis af en ziet het er rommelig uit, maar daar maakt niemand zich druk om. Het verkeer is altijd weer een genot om (een paar dagen) mee te maken. Waar Nederland omkomt in de regels hebben ze daar hier natuurlijke mechanismes voor. Het recht van de brutaalste werkt het beste als je de chronische files te slim af
probeert te zijn. Die campagne van Veilig Verkeer Nederland dat ritsen de doorstroming bevorderd was hier geen groot succes. Als men al wacht voor stoplichten probeert men daarna massaal met 5 rijen breed een 'twee' baan weg in te duiken, waarbij galant zijn uitgesloten is. Vele taxi chauffeurs meer F1 talent, dan
straatkennis. Als voetganger kan je het beste zonder te veel naar het verkeer te kijken oversteken. Gewoon blijven doorlopen en niet reageren op de claxons. Parkeren gaat ook op z'n Frans dus een auto schadevrij houden is lastig.

De omgang met de locals was even wennen, maar verre weg de meeste Egyptenaren zijn erg vriendelijk. 'De moeder van de wereld' zoals Cairo zich noemt heeft 16 miljoen inwoners, maar toch geeft het niet de indruk van een gigantisch uitgestrekte stad. Verkopers dringen na 1 keer 'nee' ook totaal niet aan. Toen we na aankomst erg laat nog iets wilde eten kwamen we via een duister barretje achter in een 'restaurant' uit waar wel erg veel rood in het interieur verwerkt was!!! Maar de kip smaakte fantastisch.

Een mini cursus Arabisch tellen is erg handig in de dagelijkse onderhandelingen voor alles. Weinig kent een vaste prijs, dus zelfs voor een fles water wordt soms een slecht stukje volkstoneel opgevoerd als je de gangbare 2 pond (1 euro=7 pond) wil geven. 20 pond vragen aan de toerist is toch niks meer dan normaal!! Als je een
beetje geinformeerd bent blijft het afdingen voor beide toch steeds wel een leuke sport. Het haantjes gedrag van d mannen valt mee als ik bij Tomomi ben, maar voor een vrouw alleen zou ik Egypte niet aanraden. Met wat gezond respect voor de Moslim cultuur blijft de aandacht leuk.

Vroeg waren we al bij het 'laatste' wonder van de wereld, de Pyramides van Giza om een van de gelukkige te zijn om ook daadwerkelijk in Khufu te kunnen. Alle schatten zijn er natuurlijk al uit, maar toch geeft het een bijzonder gevoel om tot het hart van de pyramide door te dringen. Ik schat zo in dat de gemiddelde Egyptenaar toen geen 1,87 lang was....Na de pyramides is ook het nationale museum een absolute highlight. Vele kunstschatten zijn hier tentoongesteld en veelal ik prima conditie. Met Tutankhamun en de mummies als meest bijzonder. Naast lokale markten hebben we ook als enige twee buitenlanders tussen zo'n 500 kamelen gelopen op een handelsmarkt buiten Cairo. Erg leuk en vele spontane mensen ontmoet, maar de dierenbescherming zal zo zijn mening hebben.

Wilde plannen om echt de woestijn in te gaan zijn door de hoge temperturen (55C) in combinatie met overactieve darmen in de 'ijskast' gezet. Nu eerst maar naar Luxor waar overweldigend veel cultuur op te snuiven valt.

Colors of Japan

Japan. Baseball, Airco & No time to waste

Konnichiwa,

Het stempeltje van Japan kon natuurlijk niet meer in m'n paspoort ontbreken. Ik groet u allen vanuit het snikhete land met de rijzende zon. Maar vooral het land van Tomomi. De groet geeft gelijk zo'n beetje de helft van m'n Japanse taalkennis weg. Met Engels kom je hier niet ver. Met een Japanse vriendin kom ik echter overal en zie ik het echte leven. Je komt dus net zoveel dames in traditionele kleding en wit gezicht tegen als Zeeuws meisjes in Holland.

Op electronisch gebied hoef je ze hier niets te leren. Echt overal hebben ze wat voor gevonden. De wc's met een heel dashboard aan mogelijkheden kom je overal tegen. Denk ook niet op te scheppen met je nieuwe i-mode mobieltje, want ze zijn hier al weer een stuk verder. Als je geen ingebouwde digitale camera hebt of niet eens met bijvoorbeeld je airco thuis kan communiceren loop je al hopeloos achter. De mobieltjes bepalen ook het beeld in Tokyo's metrodoolhof.
Iedereen die niet naar het schermpje staart slaapt. staand of zittend.

Het eten van noodles is een vak apart. Om te laten blijken dat je ervan geniet, moet je ze naar binnen slurpen. En wel zo dat iedereen het duidelijk hoort. En dat lijkt misschien makkelijk, maar voor mij is dat het in ieder geval niet. Of ik brand m'n lippen aan die hete slierten of ik slurp te krachtig en spetter alles onder met soja. En als ik m'n mond iets te ver open doe om het gewenste geluid te maken vallen die krengen m'n bek weer uit. Japaners eten trouwens verbazend veel. Rauwe vis en vlees zijn populair. Iedere keer krijg ik weer wat anders lekkers voorgeschoteld. De Japanse keuken heeft er dan ook een fan bij.

Ono is hier beroemd, maar honkbal is de absolute eerste sport hier. Ik stond al snel met de familie op een oefenbaan midden in Suzuka. Een hele rij machines staan klaar om met hoge snelheid (tot 150 km) ballen op je af te vuren. Gaaf om te doen en goed voor het zelfvertrouwen, totdat de zoon des huizes wat ballen ging werpen. Zijn toverballen met effect bleken toch even wat anders dan de werpmachine.